TUVALET EĞİTİMİ
Her çocuk için tuvalet eğitimi farklıdır ve bu süreç çocuktan çocuğa değişir.Tuvalet eğitimi 24-36 hafta arası verilmelidir. Çok erken yaşlarda tuvalet eğitimine başlamak çocukta kızgınlık duygusunun oluşmasına, çok geç yaşta başlama çocuğun kendine güveninin azalmasına neden olabilir. Kız çocukları daha önce tuvalet eğitimi öğrenebilir.Kız çocuklarında çevre desteği etkisi ön planda iken erkeklerde fizyolojik matürasyon ön plandadır.(perlmutter 1985,brazelton ve ark. 1999)Çocuğun Fizyolojik ve psikolojik olarak bu sürece hazır olması gerekiyor.Kas gelişimini tamamlamış olması hem de zihinsel ve gelişimsel becerilerini kazanmış olması gerekmektedir.
Tuvalet eğitimi için çocuğun hazır olduğunu nasıl anlarız?
1)Basit işleri yapıyorsa( iki küpü üst üste koyma,giysileri çıkarma)
2) İsteklerini konuşarak anlatabiliyorsa
3)Alt ıslattığından rahatsızlık olarak görüyorsa
4)Gün içinde iki üç saat kuru kalabiliyorsa
5)Tuvalet eğitimi için sinyaller veriyorsa?(gizli gizli köşelere eğilmesi)
6)Yürüyebiliyorsa, Çömelip kalkabiliyorsa
Eğer bu durumları gerçekleştiremiyor ise ve çocuğun hayatında çocuğu olumsuz yönde etkileyecek önemli değişiklikler olmuşsa(yeni doğan kardeş,göç,kreş,anne baba ayrılığı).. tuvalet eğitimi için hazır olduğu zaman beklenmelidir.Çocuğun 36 aya kadar tuvalet eğitimini kazanması gerekir.Tuvalet eğitimine alıştırırken ebeveyinin çocuğa tutarlı ve sabırla yaklaşması gerekmektedir.Anne ve babalar tuvalet eğitimini bir başarı olarak görüp bunu yetersizlik olarak algılamamalıdırlar.Eğitim sırasında gece ve gündüz bez bağlanmamalıdır.Lazımlıkalınabilir.Çocuğun ayaklarının yere basması ona güven hissetmesi açısından yararlı olabilir.Çocuğun sevdiği çıkartmalarla ve süslerle çocuğun hoşuna gidebileceği bir ortamhazırlanmalıdır.Gün içerisinde belirli aralıklarla lazımlığa ve tuvalete oturtmak tuvalet eğitimi için yarar sağlayabilir. Önceçocuk biraz lazımlığa alıştırılmalı daha sonra tuvalete getirilmelidir. İlk önce kıyafetle daha sonra üstü çıkarılarak oturtturulabilinir.Çok sevdiği oyuncağı eline verilip keşfetmesi için zaman tanınmalıdır.Anne kakası için kötü kokuyor mesajı vermemeli çocuk için hep temiz kalmalı düşüncesiyle yaklaşmamalıdırlar. Baskıcı bir tutum sergilenmemelidir baskıcı tutumla karşı karşıya kalan çocuklarda inatçılık , altıslatma,gaita kaçırma ,kendisinde yetersizlik hissedip özgüven problemi,girişimci olmayan çekingenlik ortaya çıkabilir okul ve davranım sorunları(yeri yalama ,sınıftan izinsiz ayrılma,burnunu karıştırma) ve saldırgan davranışlar görülebilir. Anne-baba tuvalet eğitimi sırasında acele eder, çocuğa baskı yaparsa, çocuk bu dönemde saplanır, ileride birtakım sorunlar ve psikiyatrik hastalıkların oluşmasına neden olabilir.Çocuk altını ıslattı ya da kirletti diye ceza kullanmak, dövmek, yakmakla tehdit etmek, korkutmak, çocuğu örseler. Ve çocuk bu gibi cezaları beden bütünlüğüne zarar geliyor olarak algılar veileride cinsel tercihlerinde kendi cinsiyle birlikte olma ve vajinusmus gibi hastalık görülebilir. İnsanlara güvenmez, her an zarar görmekten korkar. Anksiyetesi yüksek, kaygılı bir kişi olur. Buna bağlı olarak başka davranış sorunları da oluşabilir. Alt ıslatma, kaka kaçırma kalıcı olabilir. Kekemelik, agresivite, uyum güçlükleri, sosyal fobi,obsesifkampulsif düşünce bozukluğu gibi sorunlar tabloya eşlik edebilir, çocukta depresyon gelişebilir.
Çocuğun gelişimi, beklenen düzeyin gerisindeyse, tuvalet eğitiminin kazanılması daha geç dönemlere kalabilir. Tuvalet eğitimi döneminin kritik bir dönemdir.Anne ve babanın bu dönemde bilinçli davranması gereklidir.
Sinyal veren çocuğa korumacı davranmak duygusal gelişimi engelliyor.
“Çocuk sinyal verdiği halde korumacı davranıp, örneğin şimdi kış, hava soğuk, yaza bıraktık diyen annelerimiz de olduğunu görebiliyoruz. Bu tutum da aşırı korumacı kollamacı tutum olması nedeniyle, çocuğun duygusal gelişimini olumsuz etkiler. Bu tutuma maruz kalan çocuk, her konuda muhtemelen bunu yaşar. Yani çocuğa sorumluluk verilmez, çocuk öz bakımı için desteklenmez ve korunursa, çocuk duygusal olarak büyüyemez.”